Dünya üzerinde susuz yaşayabilen hiçbir canlı yoktur; hepimiz suya ihtiyaç duyarız. Diğer tüm canlılar gibi su verilmeyen bitkiler de bir süre sonra solup gider. Ancak bazı bitkiler, susuzluğa diğerlerinden daha uzun dayanabilirler.
Susuz yaşayan bitkilerin en bilineni kaktüslerdir. Anavatanları Amerika olan kaktüsün genel olarak yaprak yerine kalın sap ve dikenleri vardır. Bu dikenler bitkiyi hem aşırı sıcak ve soğuklardan, hem de hayvanların saldırısından korur. Adına saguaro denilen, iki yüz elli yıl yaşayan ve ağırlıkları altı tona ulaşan kaktüsler vardır.
Kaktüslerin kökleri toprak altında, yüzeye yakın biçimde yayılmış haldedir. Yağmur yağdığında bu köklerle geniş bir alandan su toplayabilirler. Yeryüzünün en kurak bölgelerine hatta çöllerine bile düzensiz ve az da olsa yağmur yağar. Bu bölgelerde yaşayan bitkiler, işte bu yağışlardan ihtiyaç duydukları suyu toplarlar. Bir sonra ki yağışa kadar da saklayabilirler bu topladıkları suyu.
Çöllerde yağışlardan hemen sonra, kısa ömürlü çiçekler toprağın yüzeyinde görünür ve hızla yaşam çevrimlerini tamamlarlar. Bir anda çöl rengarenk bir çiçek tarlasına döner ve sonra bir bakmışsınız ki, yine eski çorak yüzüne bürünmüş, bir sonraki sağanağa kadar bütün çiçekler saklanıvermişler kumların içine.
Susuz yaşayabildiği gibi, fazla toprak da kaktüsün can vermesine neden olabilir. Kaktüs bitkisi gövdesinden çok daha küçük saksılarda yetişir. Dışarıda satılan kaktüs bitkilerine baktığınızda, kocaman gövdeli kaktüslerin minicik saksılarda yaşadığını rahatlıkla görebilirsiniz. Eğer kaktüs bitkisini büyük bir saksıya dikerseniz, kaktüsün büyümesinin durduğunu görürsünüz. Çünkü kaktüs alıştığından fazla toprakla temas ederse yaşayamaz.
